Afgelopen weekend hield ik een stilte weekend, geen social media, zo min mogelijk conversaties, lezen, contemplaten en schrijven.
Halverwege Juni…tijd vliegt voorbij…het jaar kan verdampen zonder dat we het door hebben.
Te midden van de chaos die het leven met zich mee kan brengen, van het lawaai en verontwaardiging, waar oordeel soms ons favoriete dialect kan zijn, waar vingerwijzende berichten viraal gaan en ons collectieve bron ziek maakt….kun je, als je er voor kiest… gewoon stil staan langs het water, kijkend naar de zwanen die voorbij zwemmen, of een waterbloem die in volle bloei staat, genieten van de zonnestralen op je toet.
Je kunt de bloemen ruiken en de geur van een verse regenbui diep opsnuiven, je kunt je momenten willen laten tellen, je kunt je dagen betekenisvoller willen maken, dat ver voorbij al het lawaai zal blijven bestaan.
Je kunt proberen om even niets onder ogen te zien – totdat je God onder ogen hebt gezien. Iedere ochtend, slechts 10 minuten.
Je kunt je omdraaien en naar de kalender kijken en gewoon rustig uitademen…
Ja, Juni is een tweede Januari – en nu is het tijd om geen seconde meer te verspillen, want de manier waarop je je seconden doorbrengt, is hoe je je leven maakt.
Hmmm ja…..dus stond ik afgelopen weekend weer even zelf stil bij het leven. En als je mij een beetje kent, weet je dat ik van vragen stellen hou…deze prompts kunnen gebruikt worden als journaling prompts, je kunt ze doornemen met een coach, mentor of vriend. (Dit is standaard in al mijn programma’s en coaching)
Soms heel simpel als conversatie starter, maar dan in gesprek met je ziel of met God.
Het hele idee erachter is om er niet over na te denken. Gewoon schrijven of spreken en kijk wat er omhoog komt.
Goed, ik heb een oneindige voorraad aan prompts in mij, die er van tijd tot tijd gewoon uit moeten.
Voor vandaag deel ik deze graag met je; wel direct 1 van mijn favoriete;
De wat-ik-zeker-weet – prompt
Dus dit ben ik, zittend, schrijvend, kijken wat er naar boven komt. Ik sluit mijn ogen en stel mijzelf de vraag; Wat ik zeker weet, in dit leven/ of in dit moment.
Wat ik zeker weet;
- Dat tevredenheid wordt onderschat
(als blanke vrouw uit de middenklasse is het doel van het kapitalisme om mij ongeduldig en ontevreden te laten voelen over mijn leven, zodat ik meer koop, meer wil, meer werk, meer gebruik en meer oppot)
Maar ik, die tevreden is met haar lichaam, haarkleur, gezicht, de auto die ik rij, het inkomen wat ik heb. Ik sta open voor dingen die steeds beter worden in mijn leven, in mijn relaties, in mijn werk, in mijn schrijven.
Ik ben uit de trein gestapt van ‘wees meer, doe meer en heb meer’. Maar ik leef meer, met God, met genoeg, tevreden.
- Ik heb rijkdom opnieuw gedefinieerd en daarin buitengewone (innerlijke) vrijheid gevonden
- Dat ik niet meer verdwaald ben in een gecreëerde business identiteit
- Het makkelijker is om een outfit te kiezen als er minder in mijn kast hangt
- Ik mij niet verlies in al dat suiker houdende voedsel, als ik ‘sochtends al bewust kies dat alles wat ik in mijn lijf stop, zo voedzaam en gezond mogelijk is.
- Dat spelletjes spelen, een avondwandeling, een kopje warme chocolademelk enorm helend is
- Mijn winterjas na een stomerij beurt, zo goed als nieuw is
- Na een seizoen van meer-meer-meer, ik heerlijke in een bubbel zit van genoeg.
- Dat het altijd goed komt – dat dit niet alleen meer een weten is, maar ik dat ook echt belichaam.
- Dat mijn zenuwstelsel dankbaar is, voor de magie die ik heb ontdekt in verzorgen, stil zijn, uitlenen, supporten, uitspreken en mijzelf zijn.
Wat ik zeker weet is…..dat iedere stap die ik afzet van wat de wereld van mij wil, meer, meer, meer, een stap is die ik naar mijzelf toe zet.
Wat weet jij zeker?
Leuk als je dit wilt delen hieronder. Laten we elkaar inspireren.
Liefs!
Monica
