Waar te beginnen?
Mijn notitie app staat bomvol met quotes, stukjes tekst van gesprekken met mooie mensen, teksten die voorbij komen in films, boeken….inspiratie vanuit mijn popcorn brein vertaald op deze app. Steeds met het idee, hier wil ik iets mee, herkenbaar much?
Uhm…dus welkom bij mijn ceremoniële woorden/ inspiratie/ breindump
Waarom dit? Waar nu?
Al meer dan een jaar schrijf ik niet wekelijks. De laatste 3 jaar van mijn leven stond in het teken van een emigratie naar het prachtige Curaçao, ergens op de wereld opnieuw beginnen, je geboorteplek, je vriendschappen, je familie, conditioneringen/ gewoontes loslaten.
Om vervolgens na 2,5 jaar onze droom uit elkaar te zien spatten, vanwege gezondheidsklachten van manlief (die op moment van schrijven vervelender zijn dan verwacht) en nog een aantal puzzelstukjes die daar maar niet wilde vallen.
Na nog wat maanden in mijn persoonlijke onderwereld te hebben verbleven, voel ik de laatste tijd weer meer ruimte en stukje bij beetje wil ik ook terugstappen in mijn schrijvers persona.
Dus, hier ben ik.
Wat voor een soort community wil ik hier bouwen?
Ik hoop dat er mensen zijn die zoiets voelen van ‘oh nice, ze is terug’ en zich meteen weer aansluiten, zoals die oude vrienden die je een hele tijd niet hebt gezien, maar als je ze dan weer ziet, pik je de draad op waar je bent gebleven.
En ik hoop dat er mensen zijn met wie ik nog in contact mag komen, die op mijn woorden zullen stuiten, hun schouders zullen laten zakken, hun kaak zullen ontspannen, een beetje zullen glimlachen en uitademen, terwijl ze zich gezien, gehoord, geliefd en gewaardeerd voelen.
Ik heb geen ‘ideale lezersavatar’ in gedachten. De mensen die hier moeten landen, zullen dat doen, en als het de bedoeling is dat ze blijven, zal dat ook gebeuren.
Wat ik hoop te bouwen is een gezellige virtuele loungeruimte, waar mooie, diepe, zielsverruimende, geestverrijkende, geloof en ene hoop liefde, gesprekken plaatsvinden.
Deze ruimte wordt gekoeld door een heerlijk tropisch briesje, de meubels zijn een allegaartje van hippe woonwinkels, zelf opgeknapte marktplaats meubels en pareltjes uit de antiek – en brocante shop, maar deze hele eigenzinnige islandvibe werkt gewoon.
In de buitenkeuken vind je een turquoise Smeg koelkast waarin je de lekkerste batido’s (smoothies) vindt, heb je liever een kopje thee of koffie, be my guest.
Uitkijkend over de oceaan, zie je in de verte Venezuela liggen, het silhouet verhuld achter een Fata Morgana achtige sluier.
In de boekenkastjes vind je allerlei soorten boeken, de Buddha bar speelt op de achtergrond, iedereen draagt zijn of haar favo, heerlijk zittende zomerse kimono, er staat een goed gevulde schaal met Portugese lekkernijen, dadels uit Egypte, noten en fruit van de locale markt op salontafel, die geërfd is van Oma.
Nieuwe mensen komen binnen en iedereen roept; ‘Hé fijn dat je er bent!’. Je neemt plaats, terwijl iedereen een kontje opschuift voor je op de bank. You feel me?
Het stukje waar ik je duidelijkheid moet geven.
Dit is wat de Substack-sjabloon zegt;
“Lezers houden van duidelijkheid. Wees duidelijk als je uitlegt wat ze kunnen verwachten: hoe vaak ga je posten? Kunnen ze bepaalde berichten op specifieke dagen verwachten? Wat krijgen de gratis abonnees? Wat koop je met een betaald abonnement? “
Uhm ja….*geluid van neus ophalen, waardoor achter in de keel een geluid ontstaat, klinkt als varkentje*
Dit is wat ik je kan vertellen.
Deze plek, dit platform, waar ik mij nu als persoon bevind, zowel in mijn lijf als fysiek hier op de wereld, voelt als thuis.
Ik voel me, net de ik, van 14 jaar geleden die het platform Miss Personal Succes startte en niet kon wachten om weer een blog te schrijven.
Ik heb zoveel waarover ik wil schrijven, over zoveel onderwerpen. Ik wordt wel blij van het idee om weer regelmatig iets te schrijven.
Ja, ik wil schrijven, omdat mijn ziel daarom vraagt. Dat is alles. Geen plan, geen agenda. Alleen mijn hart open en dan vallen er woorden uit. Ja, schrijver zijn die schrijft.
Ik kan je beloven dat er typefouten en dergelijke in zullen staan. Dat er dus gerust een vervolgblog komt op een eerder geschreven blog, omdat ik niet uitgeschreven, niet uit ge-ontdekt, niet uit ge-serendipied en zeker niet uit geleerd blijk te zijn en soms druk ik gewoon op plaatsen, dan herinner ik mijzelf er weer eens aan dat; ’Done better is, than perfect’.
Wellicht veranderd de naam ook nog…geen idee.
Wat betreft een betaalde optie: ik heb een idee waar ik mee ga spelen, waarschijnlijk met een dagelijkse zelfcoaching. Maarrr ik ga aan de slag met dit project als een simpele, ongedwongen creatieve expressie.
Over de (mogelijke) rest houd ik je natuurlijk op de hoogte.
Het stukje waarin ik me afmeld en je uitnodig om je (gratis) aan te melden. Je ontvangt dan alle content die ik schrijf, voortaan ook in je mailbox.
Hihi en nog een foto (1 van de vele) die speciaal voor mij is, Curaçao absoluut heeft bijgedragen aan mijn heling. De Portugezen gaven het eiland deze naam, vanwege de helende werking van het eiland.
